Kroeg avonturen.. #2

SELFISH
[sel-fish]
adjective: devoted to, or caring, only for oneself

We maken een sprong in de tijd, naar begin december 2017. Er is tussen de vorige 'kroeg avonturen' en deze uiteraard een hele hoop gebeurd, maar ik kan zo gauw niets noemenswaardigs bedenken. Dit is zo'n verhaal waarvan ik werkelijk niet zo goed snap hoe het heeft kunnen gebeuren, en het is eigenlijk vandaag pas echt afgelopen. 

Om te beginnen moet ik vermelden dat ik december 2017 bijna volledig aangeschoten of dronken heb doorgebracht. Het was de laatste maand voordat ik weer zou gaan werken en in december zijn er ridicuul veel leuke feestjes, en daar wilde ik het goed van nemen.

Het begint in het eerste weekend van december. In mijn stamkroeg waren play-offs voor een festival wat zich in mei zal afspelen. De play-offs houden in: drie bandjes die tegen elkaar battlen, eind van de nacht wordt er een winnaar gekozen door een jury, en deze band staat over een aantal maanden in de finale met de overige bands die de andere play-offs hebben gewonnen. Hartstikke gezellig. Eigenlijk zou ik deze avond thuis blijven i.v.m. een flinke kater, maar een vriendin - Madame Blond - wist me te overtuigen toch even mee te gaan. Dus m'n haar en hoofd gefixt, gezellig outfitje aan gedaan en gaan. 

Toen we net binnen waren was ik gelijk blij dat ik gegaan was, want er liep heel veel leuks. Hoewel dat nooit prioriteit nummer 1 is, is het toch fijn als het zo is. Gebeurt niet heel vaak namelijk. We zijn gewoon lekker gaan socializen, drankje hier, shotje daar. Eerste bandje was bezig en daar zaten twee knappe gasten in. Maar ik ben niet zo'n groupie dus gewoon verder gegaan met belangrijkere zaken: gezellig drinken, dansje hier, praatje daar, en ons dan ineens realiseren dat we weer hartstikke zat zijn. Door een briljante actie van Madame Blond raakte ik aan het eind van de avond aan de praat met Mr. Carnavalsbal, een van die gasten uit de eerste band. Hij bleek uit Brabant te komen, maar dat mag de pret niet drukken. Gezellig een poosje staan babbelen, een shotje gedaan, kleine zoen gedeeld, nummers uitgewisseld en toen moest hij weg. Mijn avond was vlak daarna ook voorbij vanwege omstandigheden. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht nog iets van Mr. Carnavalsbal te horen dus het was een leuke verassing toen ik de volgende dag wakker werd met een berichtje van hem. Een beetje heen er weer geappt en 's avonds de kroeg weer in voor nog een kleine afsluiter van een top weekend. 

Die maandag, terwijl ik een boekenkastje in elkaar aan het zetten was, vroeg Mr. Carnavalsbal of ik het leuk vond nog eens met hem af te spreken. Van pure blijdschap heb ik het boekenkastje op mijn hand laten vallen. Ik ben niet zo'n multitasker, levensgevaarlijk. Tot onze date hebben we hele gezellige gesprekken gehad via whatsapp, en het leek echt een bepaalde kant op te gaan. Maar een paar dagen voor onze date veranderde er iets in het contact. Op dat moment heb ik er niet zoveel achter gezocht, achteraf is het verklaarbaar. Anyway, kerstavond was de dag, ik kon een auto lenen en dus ben ik in de auto gestapt en tweeënhalf uur later stond ik dan aan de andere kant van Nederland. Waarom ik daarheen ben gegaan en hebben we niet ergens in het midden afgesproken? Goede vraag. Dat was in eerste instantie de bedoeling maar ik houd van auto rijden en drie kwartier langer maakt me dan ook niet zoveel meer uit. En ik vind het altijd leuk in een stad te zijn waar ik nog niet eerder geweest ben. Maar dat terzijde. 

We hebben een gezellige middag gehad, het klikte goed. Maar omdat ik de volgende dag kerst moest vieren, en ik niet wilde blijven slapen, had ik met een vriend afgesproken dat ik om 22u in de kroeg zou zijn. Ik vind het heel lastig weg te gaan als ik het gezellig heb maar dit moest wel echt. Dus ik vertelde rond 20u dat ik richting huis moest gaan. Dat gesprek verliep zo:

Ik: "Ik moet straks weer richting huis."
Mr. Carnavalsbal: "Oh jammer, het is zo gezellig."
Ik: "Haha, dan ga je toch mee?"
Mr. Carnavalsbal: "OK!"

Dus we zijn in de auto gestapt en terug naar mijn huis gereden. Auto thuisgebracht, spullen gedumpt en naar de kroeg gelopen. Daar een paar drankjes gedaan, en het was nog steeds heel gezellig, maar we zijn wel op tijd weer naar huis gegaan. Thuis aangekomen gelijk het bed ingedoken en een paar uur later heerlijk gaan slapen. De volgende middag heb ik hem op het station afgezet en ben ik kerst gaan vieren. Wat deze date zo bijzonder maakt is niet perse de manier waarop het verliep, als ik het naar mijn zin heb verlopen mijn dagen meestal zo spontaan en impulsief. Nee, wat het bijzonder maakt is dat ik een zekere angst heb voor daten (zoals ik in een eerdere blog al vertelde), maar dat dit een date van 24 uur was en ik het alleen maar heel erg naar mijn zin heb gehad. 

Helaas ging het hierna heel snel bergafwaarts. Hij deed kortaf en reageerde eigenlijk alleen als het niet lekker met hem ging, en hij iets te klagen had over zijn leven. Dit heb ik bespreekbaar gemaakt en het leek weer eventjes beter te gaan. We besloten het een kans te geven en elkaar in het nieuwe jaar snel weer te zien. Maar het ging de eerste week van januari alweer mis. Ik heb inmiddels genoeg meegemaakt wat mannen betreft om te weten dat als hij geen tijd voor je vrij wil maken, terwijl hij wel tijd voor andere dingen vrij kan maken, je moet maken dat je wegkomt. Hij is niet geïnteresseerd! We besloten als vrienden door te gaan maar ook dit heeft niet mogen baten. Als ik contact zocht kreeg ik geen reactie, met uitzondering soms dagen later. Tenzij hij ergens mee zat, dan was ik wel goed genoeg om een gesprek mee te voeren. Zoals je kunt begrijpen is dat niet een vriendschap waar ik om zit te springen, dit heeft geheel januari geduurd. Afgelopen weekend besloot ik een laatste poging te wagen maar zonder succes, en dat was voor mij de druppel. Ik besloot hem uit mijn leven te bannen. Nummer verwijderd, van Facebook en Snapchat verwijderd met de verwachting dat ik nooit meer iets van hem zou horen. Het was geen schreeuw om aandacht, ik had oprecht niet verwacht dat het ook maar iets met hem zou doen.

Boy, was I wrong..

Blijkbaar had ik hem met deze stunt in zijn ballen getrapt. Hij wilde een verklaring, en ook als ik die niet wilde geven wilde hij dat weten, en hij wilde graag vrienden blijven. Ik heb stiekem heel hard gelachen toen ik dit berichtje binnen kreeg. 'Denk je echt dat ik jou een verklaring schuldig ben? Haha grapjas!' Maar ik gun mensen de kans iets te leren van dergelijke situaties. Klinkt super arrogant maar zo bedoel ik het niet, ik heb er ook veel van geleerd. Dus ik heb mezelf netjes uitgelegd, wat hij wel leek te begrijpen maar over een aantal zaken wilde hij nog verduidelijking, en hij wilde echt graag vrienden blijven. Ik heb verduidelijking gegeven. Hij zei me het te snappen, hij heeft zijn excuses aangeboden en zei niets meer over vrienden blijven. 

En ik? Ik voel me tien kilo lichter!

- A.