Kroeg avonturen.. #3

BANDMEMBER
[band-mem-ber]
noun: a member of a band

Er is een bepaalde nacht in mijn leven waarvan ik heel graag zou willen weten wat er allemaal gebeurd is. Maar dankzij (om en nabij) vijftien borrels, drie shotjes en vijf Tequila weet ik van deze nacht niets meer na een uurtje of elf. En misschien is dat maar beter ook.

We begonnen de avond met de pubquiz, en mijn veelte blije humeur. Ik heb geen idee waarom maar ik was euforisch. En als ik euforisch ben ken ik mijn grenzen niet zo goed meer. Ik was samen met een vriendin en we gingen zo goed tijdens het quizzen, al kan ik je in verband met geheugenverlies niet meer vertellen hoeveelste we zijn geworden. Ik had dorst, heel veel dorst, en ik had na twee uur tijd al flink wat achter de kiezen. Was ook steeds verbaasd als mijn drankje weer leeg was omdat ik dacht dat ik net een nieuwe had (die ik dus blijkbaar door mijn dorst in een keer achterover sloeg). De pubquiz was afgelopen en daar kwam de Tequila..

Vanaf dit moment is alles eigenlijk al wazig. Ik weet nog dat ik Madam Blond de hele tijd aan iedereen wilde koppelen. Ik weet nog dat de live band goed was. Ik weet nog dat ik heel veel gedanst heb. Ik weet nog dat ik een oogje op de basgitarist had. Ik weet nog dat ik drie Tequila heb gedaan, maar ik weet niet met wie. Ik weet nog dat ik maar bleef drinken omdat ik zo'n dorst had. Ik weet nog dat iemand mij ineens optilde en rondjes met me ging draaien. Ik weet nog dat ik in het rookhok met de basgitarist zoende. Ik weet nog dat ik die vijfde Tequila heb gedaan.

Wat ik niet meer weet is dat ik mijn vriendinnen de hele tijd kwijt was (omdat ze al weg waren, en ik dat steeds vergat). Ik weet niet meer dat ik Mr. Stoner probeerde te versieren. Ik weet niet meer dat ik aan het twirlen was met een kennisje, ik struikelde en in de band viel. Ik weet niet meer dat ik een Brabants accent opwindend vond. Ik weet niet meer hoe ik thuis gekomen ben. Ik weet niet meer hoe mijn broek gescheurd is, maar wel dat het op de terugweg gebeurde. 

En wat ik wel weet is dat ik de volgende ochtend wakker werd en achter mij in bed geluid hoorde. Dat ik mij langzaam (door pure angst) omdraaide en de basgitarist in mijn bed lag.
Mijn eerste gedachte: "HOE DAN?!"
Mijn eerste woorden: "Uhh, halloooo??"

Ik kan je, met enige trots, vertellen dat zoiets me nog nooit eerder overkomen is. Ik kan aardig wat drinken maar gelukkig herinner ik me altijd nog dat ik iemand mee naar huis genomen heb, of dat ik met iemand mee ben gegaan. Dit was een compleet nieuwe situatie, ik wist niet eens meer hoe deze gast heette. Hij wilde terug naar zijn band en vertelde dat ik vannacht beloofd had hem terug te brengen. Ik heb hem een beetje uitgelachen. Besef dat ik hooguit drie uur had geslapen toen dit gebeurde. Ik heb gezegd dat ik dat niet ging doen omdat ik nog dronken was en dat als hij perse op zo'n ondegelijk tijdstip weg wilde hij de weg terug wel kon vinden met Google Maps. Joe doei! Niet heel vriendelijk maar kom op zeg, laat me eerst nog even slapen en nuchter worden. 

Hij ging weg, ik ben mijn bed weer ingekropen en heb geslapen tot een uur of vier 's middags. Ik werd nuchter wakker, heb me gedoucht, aangekleed, mijn hoofd opgeknapt en toen werd ik alweer opgehaald door Madame Blond omdat we uit eten gingen met nog een vriendin. Tijdens dit etentje kreeg ik van hun diverse van mijn activiteiten van deze nacht te horen. Maar omdat zij allebei vroeg weg waren gegaan ontbreekt er nog veel. Madame Blond en ik gingen buiten roken (het restaurant waar we waren zit naast de stamkroeg). Het twirlende kennisje was in de kroeg en zag ons staan. Ze kwam, half plassend in haar broek van het lachen, naar ons toe. En van haar kreeg ik in geuren en kleuren te horen wat ik grotendeels van de nacht heb uitgespookt. Veeg mij maar op.

Madame Blond en ik gingen na het etentje naar een andere stad om daar weer eens een kijkje te nemen. In die andere stad zit nog filiaal van onze vaste stamkroeg waar we zo nu en dan ook wel komen. Echter was ik vergeten dat de band van de basgitarist daar speelde die avond. Madame Blond en ik komen aanlopen, zij staan buiten, de zanger ziet ons, roept ons, knuffelt ons en..

Mr. Bass Guitar zijn hoofd was onbetaalbaar! HAHAH!

Zijn ogen rolden nog net niet uit zijn hoofd. Hij kwam naar me toe, gaf me een knuffel en vroeg of ik nog lekker geslapen had. Ik zei van wel en dat ik blij was te zien dat hij zijn band teruggevonden had. Ik vroeg of we seks hadden gehad, hij leek enigszins beledigd dat ik dit niet meer wist, en vertelde me dat we inderdaad seks hadden gehad. Ik vroeg of we het veilig hadden gedaan, hij verzekerde me dat we dat hadden gedaan (de volgende dag vond ik inderdaad een gebruikte, en intacte, condoom in mijn kamer). Top, al mijn vragen beantwoord. Madame Blond en ik gingen naar binnen en hebben de hele nacht (nuchter!) gedanst zonder ons bezig te houden met mannen.

Maar eerlijk, hoe bizar is het dat ik in december een saxofonist uit Roosendaal ontmoette en nu een een avontuurtje had met een basgitarist uit Breda. Terwijl ik in frikkin' Friesland woon, nondeju! 

Ach, ik kom ze gelukkig nooit meer tegen :)

- A.