Vroeger.. #2

EMOTIONALLY PROMISCUOUS
predisposition to fall in love easily, fast, and often
tend to love the feeling of falling in love, and want to be with many romantic partners

Na al die jaren van onbeantwoorde liefdes bevond ik mij op 11-jarige leeftijd in een situatie waarin jongens wel degelijk geïnteresseerd in mij waren. Ik kan je vertellen dat dat op zo'n jonge leeftijd nogal een game changer is en ik niet wist wat ik ermee aan moest. Ik had van mijn elfde tot mijn vijftiende regelmatig een nieuw vriendje en ging ook regelmatig weer terug naar oude vriendjes. Ik werd verliefd, kreeg verkering, was er na een maandje of twee zat van en maakte het uit. Mijn hart leek nooit echt meer te kunnen breken, ik was het altijd een stapje voor. Hier en daar had ik nog wel eens zo'n onbeantwoorde liefde, maar daar kon ik mij vrij gemakkelijk overheen zetten en jaren later heb ik al die onbeantwoorde liefdes toch op een bepaald punt mijn vriendje of scharrel kunnen noemen. Uiteindelijk kreeg ik altijd wat ik wilde, helaas bleek dit toch nooit te zijn waarop ik gehoopt had en kwam er een einde aan. 

Toen ik dertien was ging ik voor het eerst en (tot dusver) voor het laatst vreemd. Ik was al een aantal maanden hopeloos verliefd op Mr. Krullenbol Ik zat in de tweede, hij in de vierde. En op het kerstgala van school gebeurde het dan eindelijk! Onze eerste zoen! Terwijl de hele school, inclusief leraren, meekeek. Ik was in de zevende hemel. Maar ja, na het kerstgala was het vakantie. En ik was hopeloos verdrietig omdat ik niet wist of ik nou verkering had of niet. Dus tijdens het kerst zaalvoetbaltoernooi (ik was overgelopen van turnen naar voetbal na de verhuizing) mocht ik hem, met het mobieltje van mijn beste vriendin, bellen. Maar dat durfde ik natuurlijk niet dus zij heeft het voor me gedaan. Hij wilde het niet via de telefoon bespreken (volwassen als hij al was), en we besloten om diezelfde middag nog af te spreken. Het was de meest awkward middag van mijn hele jonge leventje vrees ik. Ik wist niet hoe ik met een oudere gast om moest gaan en was mijn meest vreemde zelf, wat hij blijkbaar wel leuk vond. Hij vroeg me verkering, ik zei ja, het was Oud en Nieuw, ik zoende met een andere jongen, ik maakte het de eerste schoolweek van het nieuwe jaar uit en heb hem nooit meer aan durven kijken. Tot op de dag van vandaag vraag ik me nog steeds af hoe ik zo stom heb kunnen zijn.

Na twee jaar van het ene onnodige vriendje naar de andere, ging ik op vijftien jarige leeftijd terug naar mijn geboorteplaats voor het vijftien jarige huwelijk van de ouders van een vriendinnetje (waar ik destijds nog veel contact mee had). Van mijn vader mocht ik wel een borreltje, dus ik zat daar tussen volwassenen die ik vaag kende van vroeger, met mijn passoa jus. Verderop zat mijn vriendinnetje met haar ouders, familie en goede vrienden van de familie. Waaronder Mr. Cocktailworst die ik ook wel van vroeger kende maar die ik altijd wat vervelend vond. Ik had het wel gezien bij de volwassenen en net toen ik een rondje wou gaan lopen herkende ik de barman, dus ik maakte een babbeltje met hem en nadat mijn vader het akkoord had gegeven dat ik wel alcohol mocht ben ik bij hem aan de bar gaan zitten tanken. Dat zal niet helemaal het idee van mijn vader geweest zijn maar hij zegt altijd: "Ik zal nooit iets zeggen over je alcohol gebruik, want ik heb vroeger ook heel veel gedronken dus het zou hypocriet zijn als ik daar nu over zou zeuren." En met die wijze woorden heb ik me de open bar soldaat gemaakt. 

Uiteindelijk begon het gezellig te worden. Er werden gênante toneelstukjes uitgevoerd, er werd vals gezongen en alle bejaarden braken hun heupen op de dansvloer. Ik vond het tijd om een rondje te gaan lopen. Of nou ja, lopen.. Ik had inmiddels al flink wat achter de kiezen wat resulteerde in een aangeschoten vijftien jarige die als een ballerina door de zaal huppelde. Hartstikke gezellig! Ik kwam een groepje bekenden tegen, waaronder Mr. Cocktailworst, en ben met hem aan het babbelen geraakt. En verrassend genoeg klikte dat heel goed. We zijn eigenlijk de hele tijd samen geweest. Op een moment na dat ik toch even de spotlight wilde pakken en ik mijn vriendinnetje en nog een meid dwong een geïmproviseerd dansje uit te voeren. Bizar genoeg vond iedereen het helemaal geweldig en werden we nog bijgestaan door drie middelbare mannen. Goed feestje.

Als mijn geheugen mij niet in de steek laat deden we destijds nog aan MSN. Heel misschien had ik net een Nokia 3310. Misschien had ik beide, ik weet het niet zo goed meer. Dus Mr. Cocktailworst en ik wisselde onze MSN of telefoonnummers uit en besloten contact te blijven houden. Zo gezegd, zo gedaan. We besloten uiteindelijk dat hij het weekend van Bevrijdingsdag 2016 naar mij toe zou komen. Ik was nog steeds 15, zo gek als een deur, chillen was mijn favoriete hobby, dronk als een bouwvakker en blowde zoals mijn broer en zus mij geleerd hadden, gewoon relaxed.

Daar stond hij dan, op het station. Ik kan me vrij weinig herinneren van die dagen. Ik bedoel maar, het is inmiddels twaalf jaar geleden, ik weet niet eens meer wat ik gister avond heb gegeten. Het was gezellig, ik stelde hem voor aan wat vrienden en we zijn met z'n allen naar een festival in de stad gegaan. We hebben veel gelachen, veel gevoosd, veel gedronken, veel geblowd en veel gechilled. Het enige wat ik nooit zal vergeten is dat ik op 5 mei 2016 werd ontmaagd. Hoe bevrijdend is dat?! En toen stond ik hem weer uit te zwaaien op het station.

Uiteindelijk was de afstand voor mij toch wel problematisch en heb ik het na een maand of twee uitgemaakt. 

In diezelfde periode slaagde ik voor mijn eindexamens van de middelbare school en ging ik met een vriendin naar het examenfeestje van wat vrienden van mijn broer, waarvoor we uitgenodigd waren. Mijn broer is anderhalf jaar ouder dan ik maar is in groep 4 blijven zitten dus wij slaagden hetzelfde jaar. En zij het nou dat mijn broer een aantal hele knappe vrienden heeft...

- A.